Dzieci, które ukończyły formację kandydatów, przyjęły błogosławieństwo i zostały włączone do grona służby liturgicznej. Otrzymały też znak młodszego członka służby liturgicznej. Jedni otrzymali znak w kolorze zielony, chcąc pełnić służbę modlitwy, inni znak czerwony, jeśli zapragnęli być ministrantami lub włączyć się w grupę odpowiedzialną za dary ofiarne, a jeszcze inni znak w kolorze niebieskim, który jest przeznaczony dla zespołów muzycznych i śpiewaczych. Są to małe znaczki, a ich obramowanie jest w kolorze srebrnym.
Po okresie kandydatury członkowie służby liturgicznej podejmują formację, która jest określona jako „wprowadzająca” i trwa trzy lata.
Rozumienie znaków liturgicznych
Wspólnym tematem wszystkich trzech lat formacji są znaki. Jest to uczenie się ich rozumienia i rozwój zdolności dostrzegania za ich zasłoną niewidzialnej rzeczywistości, szczególnie obecności i działania Jezusa.
Znaki mają tę specyfikę, że są proste. Ich podstawowe przesłanie mogą zrozumieć już dzieci, ale ich pogłębione rozumienie rośnie wraz z rozwojem człowieka. Dlatego do tej podstawowej inicjacji w świat znaków liturgicznych, będziemy wracać na wszystkich etapach formacji. Nigdy do końca nie zgłębimy treści, którą Bóg zamknął w znakach chleba i wina, krzyża i kadzidła, światła i wody, ołtarza i ambony oraz innych znakach, szczególnie znaku zgromadzenia i znaku kapłana, który reprezentuje Chrystusa Głowę i Pasterza Kościoła.
Specyfiką formacji służby liturgicznej jest wprowadzenie w świat znaków nie tylko poprzez teoretyczną refleksję, lecz także przez podjęcie odpowiedzialności, na miarę swojego wieku, za każdy z tych znaków. W każdym bowiem kryje się wiele treści. Świat znaków jest bardzo bogaty i zróżnicowany. Stopniowo dzieci są wprowadzane w to bogactwo języka znaków.
Wszystkie znaki wskazują na obecność i działanie Chrystusa, dlatego wprowadzanie w świat znaków jest drogą do umacniania jedności człowieka ze Zbawicielem. Chrystus zaprasza do udziału w zbawczym misterium, które sprawuje w liturgii.
Ad Patrem, per Filio, in Spiritu
Dyrektorium DSL zaleca, aby w programie formacyjnym przeznaczonym dla dzieci zwrócić uwagę pogłębienie ich dziecięcej relacji z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Jest to teologiczny fundament formacji. Nawiązujemy do niego w poszczególnych spotkaniach, a szczególny wyraz znajduje on w przeżyciu rekolekcji pierwszego stopnia.
Odniesienie do Osób Bożych jest czymś naturalnym dla chrześcijanina od chwili, gdy zaczyna on czynić znak krzyża i wymieniać imiona tych Osób. W miarę rozwoju wiary człowiek dostrzega coraz wyraźniej, że Eucharystia i inne sakramenty są pełne modlitw do Ojca, przez Chrystusa w Duchu Świętym. Formacja pomaga dzieciom coraz bardziej świadomie wymawiać te święte Imiona i modlić się do każdej z Osób Bożych.