Menu Close

Błogosławieństwa

Konferencja Episkopatu Polski podczas 356. Zebrania Plenarnego, które odbywało się w Przemyślu w dniach 14-15 października 2011 roku zatwierdziła „Obrzędy błogosławieństw służby liturgicznej”. Tekst obrzędów został przygotowany przed Podkomisję ds. Służby Liturgicznej, a następnie zaaprobowany również przez Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.

W dekrecie zatwierdzającym ten dokument ks. abp Józef Michalik, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski napisał, że celem tych „Obrzędów” jest jeszcze pełniejsze uwidocznienie ważniejszych etapów na drodze formacji służby liturgicznej, przedstawione w «Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej»”.

Księgę „Obrzędy błogosławieństw służby liturgicznej” można nabyć w Wydawnictwie „Światło-Życie” www.wydawnictwo-oaza.pl. Poniżej tekst wprowadzenia i części wstępnej

Wprowadzenie

Kościół naucza, że „błogosławienie jest czynnością Boską, która daje życie i której źródłem 2626 jest Ojciec. Jego błogosławieństwo jest równocześnie słowem i darem (be-ne-dictio, eu-logia). W odniesieniu do człowieka pojęcie to będzie oznaczać adorację i oddanie się Stwórcy w dziękczynieniu” (KKK 1078).

Bóg nieustannie błogosławi stworzenie obdarowując je swoją miłością. „Od początku aż do wypełnienia się czasów całe dzieło Boże jest błogosławieństwem. Od liturgicznego poematu o pierwszym stworzeniu aż do pieśni Jeruzalem niebieskiego autorzy natchnieni głoszą zamysł zbawienia jako wielkie błogosławieństwo Boże” (KKK 1079).

Szczególne dary Boże zostają udzielone ludziom i światu w celebracjach liturgicznych. W nich bowiem „błogosławieństwo Boże zostaje w pełni objawione i udzielone: Ojciec jest uznawany i adorowany jako Źródło i Cel wszelkich błogosławieństw stworzenia i zbawienia; w swoim Słowie, które dla nas przyjęło ciało, umarło i zmartwychwstało, napełnia nas swoimi błogosławieństwami i przez nie rozlewa w naszych sercach Dar, który zawiera wszystkie dary: Ducha Świętego” (KKK 18982).

Błogosławieństwa osób

Błogosławieństwo Boga, obejmujące wszystkie stworzenia, w szczególny sposób skierowane jest do osób. Bóg obdarza człowieka swoimi darami od pierwszej chwili poczęcia aż do pełnego nadziei przejścia z tego świata do wieczności. Odnawiają one ludzką naturę, zranioną przez grzech, oraz wprowadzają człowieka w życie Boże. Są one udzielane przede wszystkim w sakramentach świętych.

Oprócz sakramentów Kościół sprawuje również sakramentalia, w których wielbi Boga za Jego dzieła i uprasza Jego błogosławieństwa dla poszczególnych osób i wspólnot, a także przedmiotów i miejsc. Kościół błogosławi rodziny i poszczególnych jej członków (małżonków, dzieci, narzeczonych, starców), a także ludzi przeżywających ważne wydarzenia, np. chorobę, rozpoczęcie życiowych zadań, wyruszenie na pielgrzymkę).

Kościół błogosławi również osoby, które zostały powołane do spełniania świętej służby w liturgii. Udzielając błogosławieństwa Kościół uwielbia Boga za łaskę prowadzenia człowieka przez całe życie i wyprasza mu pomoc w rozwoju powołania. Przez kolejno udzielane błogosławieństwa słudzy ołtarza są posyłani do spełniania określonych czynności liturgicznych, przez które włączają się w sposób szczególny w zbawcze misterium Chrystusa, uobecniane w liturgii. Spełniając służbę w liturgii, odkrywają oni stopniowo swoje talenty oraz zadania, jakie powierza im Bóg we wspólnocie Kościoła (por. „Dyrektorium DSL”, cz. I).

Wśród błogosławieństw udzielanych członkom służby liturgicznej, najbardziej uroczysty charakter mają obrzędy ustanowienia lektorów i akolitów. Poprzez ten obrzęd liturgiczny biskup ustanawia na stałe, odpowiednio przygotowanych mężczyzn, do służby Kościołowi w zakresie właściwym dla każdego z nich. Lektor posługuje przy stole słowa i służy głoszeniu tego słowa w codziennym życiu (por. „Dyrektorium DSL”, 41-42). Akolita posługuje przy stole chleba i troszczy się o Ciało Chrystusa, którym jest Kościół, szczególnie zaś o „chorych i słabych” (por. „Dyrektorium DSL”, 35-40).

Błogosławieństwa zalecane przez Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej

Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej zaleca, by każdy etap formacji służby liturgicznej rozpoczynał się i kończył obrzędem liturgicznym. Zakończenie jednego etapu jest równocześnie rozpoczęciem następnego. Obrzędy kończące dłuższe cykle formacyjne zostały nazwane „błogosławieństwami”, a obrzędy kończące krótsze etapy formacji zostały nazwane „promocjami”.

Błogosławieństwa zalecone przez Dyrektorium są następujące:

  1. na rozpoczęcie formacji kandydatów i kandydatek do służby liturgicznej;
  2. na zakończenie rocznej formacji kandydatów i kandydatek, które czyni ich młodszymi ministrantami i młodszymi członkami scholi oraz wyprasza dla nich umocnienie do wiernego pełnienia powierzonych im zadań;
  3. na zakończenie formacji młodszych ministrantów i młodszych członków scholi, które czyni ich starszymi ministrantami i starszymi członkami scholi oraz wyprasza dla nich umocnienie do wiernego pełnienia powierzonych im zadań;
  4. na zakończenie formacji starszych ministrantów i starszych członków scholi, które jest zarazem włączeniem do jednego z posługujących we wspólnocie zespołów liturgicznych (lektorów, psałterzystów, akolitów, przynoszących dary, członków scholi lub chóru);
  5. na zakończenie formacji w jednym z posługujących we wspólnocie zespołów liturgicznych, które jest zarazem włączeniem w formację dorosłych członków służby liturgicznej (lektorzy, psałterzyści, akolici, przynoszący dary i zbierający składkę, członkowie scholii lub chóru);
  6. wprowadzające osoby włączające się do służby liturgicznej w wieku dorosłym (Dyrektorium Służby Liturgicznym nr 104-106);
  7. na zakończenie trzyletniej formacji dorosłych członków służby liturgicznej;
  8. wprowadzające w funkcję nadzwyczajnego szafarza Komunii św.;
  9. wprowadzające w funkcję animatora liturgicznego;
  10. wprowadzające w funkcję ceremoniarza;
  11. wprowadzające w funkcję organistów, kantorów i dyrygentów chórów;
  12. wprowadzające w funkcję zakrystiana.

Termin promocja w znaczeniu zaproponowanym przez Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej jest również formą błogosławieństwa udzielanego po pierwszym i drugim roku formacji młodszej i starszej służby liturgicznej. Ma mniej uroczysty charakter, ale należy je potraktować jako upraszanie pomocy Bożej dla człowieka przy przejściu na kolejny rok formacji w ramach służby liturgicznej. W programie formacyjnym dzieci i gimnazjalistów przewidziane są następujące promocje:

  1. po pierwszym roku formacji młodszych ministrantów i młodszych członków scholi;
  2. po drugim roku formacji młodszych ministrantów i młodszych członków scholi;
  3. po pierwszym roku formacji starszych ministrantów i starszych członków scholi;
  4. po drugim roku formacji starszych ministrantów i starszych członków scholi.