Zakończył się pierwszy, po kandydaturze, cykl formacji członków służby liturgicznej. Trwał trzy lata. Jego zadaniem było pomóc dzieciom jeszcze wyraźniej usłyszeć zaproszenie Chrystusa do służenia Jemu, wspieranie ich w trwaniu przy Jezusie i uczeniu się zadań, które mają spełniać, a po ukończeniu kolejnych etapów przyjąć błogosławieństwo do pełnienia określonych zadań.
Przez błogosławieństwo zostali oni włączeni do grona starszych członków służby liturgicznej. Otrzymali też odpowiedni dla siebie znak i strój. Jest to znak większy od znaku młodszych członków służby liturgicznej. Poza tym tamten znak był w kolorze srebra, a
Kolejny cykl pracy formacyjnej trwa również trzy lata. Mają one charakter pogłębiający to doświadczenie wiary i tę gotowość służby, którą młodzi chłopcy i dziewczyny już spełniają. Ukazane im zostają również nowe zadania, które będą spełniać zgodnie z posiadanymi talentami i pragnieniami.
Stół słowa Bożego
Głównym tematem formacji młodszych członków służby liturgicznej były znaki. Dzieci, posługujące w czasie liturgii, poznawały znaki w całym ich bogactwie i różnorodności. Ze znakami związana jest również ich służba, zarówno posługiwanie ministrantów przy ołtarzu, służba członków scholi przez śpiew, jak też służba osób przynoszących dary ofiarne do ołtarza. W centrum tego trzyletniego programu formacyjnego był stół chleba, który jest równocześnie ołtarzem ofiarnym i stołem uczty.
Teraz, w drugim etapie wtajemniczenia członków służby liturgicznej w misterium zbawienia uobecnianego w liturgii Kościoła, kierujemy naszą uwagę na stół słowa i dokonujące się przy nim spotkanie Boga z człowiekiem oraz człowieka z Bogiem. Proponujemy tym, którzy trwają w służbie i pragną się nadal w niej doskonalić, spojrzenie na liturgię i całe swoje życie w świetle słowa Bożego, a także pełniejsze poznanie zadań, które się wiążą ze służbą słowa i modlitwą. Nie wszyscy członkowie służby liturgicznej będą lektorami czytającymi słowo Bożego w celebracjach liturgicznych, ale wszyscy muszą żyć słowem Bożym i nieść jego przesłanie innym ludziom. Również funkcję psałterzysty będą spełniać ci, którzy mają odpowiednie warunki głosowe, ale rozumienie znaczenia psalmu w liturgii i umiejętność modlitwy psalmami powinni rozwijać wszyscy. Jest zrozumiałe, że we wprowadzeniu do tego rodzaju posługiwania w liturgii, konieczne są ćwiczenia dykcyjne, głosowe i muzyczne. Pojawiają się one już wspólnej dla wszystkich formacji, ale więcej uwagi poświęcają im ci, którzy pragną włączyć się w służbę przez czytanie lub śpiew.
Służyć tym darem, jaki każdy otrzymał
Istotną cechą tego etapu formacji członków służby liturgicznej jest potwierdzenie dokonanego wcześniej wyboru, co do rodzaju służby, jaką ktoś pełni lub też zmiany zespołu posługującego na inny. Te decyzje dokonują się na skutek lepszego poznania otrzymanego od Boga daru, którym młody chłopak lub dziewczyna chce służyć. Nikt nie jest wezwany do wypełniania wszystkich funkcji. Każdy powinien dojrzewać do tego, aby „służyć tym darem, jaki otrzymał”. Ma nim służyć zarówno w liturgii jak i w jego codziennym życiu.
Zasada ta ma istotne znaczenie w całościowej formacji człowieka. Jeśli ktoś posiada jakiś talent, to powinien go coraz bardziej rozwijać w nim służyć. Wtedy wszyscy są najbardziej ubogaceni i każdy może wnieść we wspólne dzieło to, co ma najpiękniejszego. Tym wspólnym dziełem jest nie tylko aktywność w szkole czy w świecie, lecz także, a nawet w sposób wyróżniony, liturgia. Słowo to pochodzi z języka greckiego i oznacza „dzieło wspólne” lub „dzieło wykonane dla dobra wspólnego”. Jeśli chcemy w to wspólne dzieło, uobecniane przez Chrystusa Głowę, wnieść swój wkład, to powinniśmy lepiej poznać swoje miejsce we wspólnocie i odkryć zadania, które Chrystusa dla nas wyznaczył.
Ta logika myślenia przenika kolejne lata formacji starszych członków służby liturgicznej. Na tej drodze dojrzewa również postawa, która jest świadectwem wobec rówieśników. Jeśli młodzi chłopcy i dziewczęta dokonują wyborów kierując się wiarą, miłością Boga i ludzi, to przez takie działania promieniują Ewangelią w swoim środowisku.
Przygotowanie do bierzmowania
Szczególne znaczenie w całościowej formacji dorastających młodych ludzi ma fakt, że przygotowują się oni do przyjęcia bierzmowania. Nie ma większego religijnego wydarzenia w tym okresie ich życia, niż przyjęcie tego sakramentu. Nie ma też ważniejszych spraw w działaniach formacyjnych, niż pomoc młodym ludziom, aby jak najlepiej przyjęli dar, który im zostanie ofiarowany. Formacja członków służby liturgicznej nie może przebiegać jakby obok przygotowania do bierzmowania i niezależnie od niego. Przeciwnie. Trzeba tak ukształtować formację tych osób, aby stała się ona w pewnym sensie wzorcowym, a więc najpełniejszym i najbardziej całościowym przygotowaniem do namaszczenia Duchem Świętym w sakramencie bierzmowania.
Takie cechy posiada formacja członków służby liturgicznej, gdyż łączy ona teorię z praktyką, wiedzę z działaniem, słowo z czynem. Przestrzenią ich czynnego zaangażowania jest najpierw liturgia, a więc najbardziej wyróżniona aktywność Kościoła. Nic nie jest tak skuteczne w przemianie ludzkich serc, jak świadome, czynne i owocne przeżywanie sakramentów i innych celebracji liturgicznych. Właśnie na tym obszarze członkowie służby liturgicznej mają do spełnienia chyba największe i najważniejsze zadanie apostolskie. Gdy sami z radością i zapałem pełnią służbę przy stole słowa i chleba, a także gdy pomagają innym pełnić funkcje liturgiczne w ramach spotkań kandydatów do bierzmowania, stają się autentycznymi świadkami Chrystusa, szczególnie w swoim środowisku. Tego świadectwa nie da się zastąpić żadnym innym działaniem. Przygotowanie do bierzmowania jest przygotowanie do bardziej dojrzałego świadczenia o obecności Boga pośród nas i o umiejętności życia z Bogiem we wszystkich sprawach codzienności.
Radosna i systematyczna służba w liturgii, będąca znakiem dojrzewania w powołaniu, jakie Bóg dał człowiekowi, promieniuje również na codzienne życie młodych ludzi. Mają oni w sercu więcej pokoju, lepiej potrafią współpracować z innymi i są bardziej wytrwali w swoich postanowieniach. Potrafią się przyznać do błędów i są gotowi na nawrócenia. Jeśli mają taką postawę, są przygotowani do przyjęcia „obietnicy Ojca” i w mogą w przyszłości, zjednoczeni jeszcze bardziej z Chrystusem mocą otrzymanego Ducha Świętego, owocniej przemieniać swoje środowisko duchem Ewangelii.
Chrystus Drogą, Prawdą i Życiem
Formacja oparta o słowo Boże, wprowadzająca w dojrzalsze służenie temu słowu, owocująca apostolską postawą, nie jest możliwa bez nieustannego pogłębiania osobistej relacji z Chrystusem. Troska o tę relację jest zadaniem najbardziej podstawowym. Modlitwa, rozważanie słowa Bożego, rozwijanie swoich zdolności, apostolstwo w gronie rówieśników i wszystkie inne wymiary formacji oznaczają współpracę z Chrystusem, coraz lepsze poznawanie Go i coraz doskonalsze poddawanie się Jego prowadzeniu.
W tym etapie formacji nawiązujemy w sposób szczególny do spotkania z Chrystusem jako Drogą, Prawdą i Życiem i wsłuchujemy się w Jego wezwanie: „Pójdź za Mną”. Tematy te pojawią się zarówno w czasie rekolekcji, jak też w ciągu formacji rocznej. Jest to również czas zwrócenia większej uwagi na wiarę, nadzieję i miłość, co jest zaleceniem Dyrektorium DSL (por. 72c).
ten jest w kolorze złota. Przyjęcie nowego znaku ma wyrażać większą dojrzałość i większą gorliwość w pełnieniu swoich zadań.