Wśród wiernych świeckich, posługujących w liturgii, ważną grupę stanowią ci, którym powierzona została odpowiedzialność za dary ofiarne, szczególnie dary chleba i wina. Zadanie to podejmują dwa zespoły. Jeden posługuje poza prezbiterium, a drugi przy ołtarzu.
Zespół posługujący poza prezbiterium stanowią osoby odpowiedzialne za przygotowanie chleba i wina oraz wody i przyniesienie ich w procesji do ołtarza. Znaki te są wyróżnione w celebracji Eucharystii. Chleb będzie przeminiony w Ciało Pana, a wino, do którego dolewa się wodę, zostanie przemienione w Krew Chrystusa. Do tego zespołu posługujących mogą należeć dzieci, młodzież i dorośli. Zostaje im powierzona jedna z najbardziej zaszczytnych funkcji liturgicznych, jaką jest przyniesienie do ołtarza owoców ziemi i pracy rąk ludzkich, które zostaną przemienione w Ciało i Krew Chrystusa.
Drugi zespół, odpowiedzialny za dary chleba i wina, posługuje przy ołtarzu. Jego członkowie pomagają kapłanowi przyjąć przynoszone dary, a jeśli nie są one przyniesione w procesji, to sami je przynoszą, poza zakończeniu modlitwy powszechnej, z miejsca, na którym zostały przygotowane i przekazują je kapłanowi. Ta prosta czynność należy do najbardziej wyróżnionych zadań akolitów i ministrantów. Powinni ją spełniać ze świadomością, że mają swoją cząstkę odpowiedzialności za chleb, który stanie się Ciałem Chrystusa i wino, które stanie się Jego Krwią.
Zespół posługujący przy ołtarzu – akolici i ministranci – podejmuje także odpowiedzialność za znaki światła i krzyża, wody i kadzidła, dzwonków, mitry i pastorału. Oni troszczą się także o szaty i naczynia liturgiczne, księgi i mikrofon, patenę i inne rzeczy potrzebne do celebracji liturgii.
„Na początku Liturgii eucharystycznej przynosi się do ołtarza dary, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa.
Najpierw przygotowuje się ołtarz, czyli stół Pański, będący ośrodkiem całej Liturgii eucharystycznej, gdy umieszcza się na nim korporał, puryfikaterz, mszał i kielich, chyba że przygotowuje się go przy kredensie.
Następnie przynosi się dary na ofiarę: godne uznania jest, jeśli wierni przynoszą chleb i wino, które przyjmuje od nich kapłan albo diakon, aby je następnie złożyć na ołtarzu. Chociaż wierni tak jak dawniej nie składają już chleba i wina przeznaczonych do liturgii ze swoich własnych darów, obrzęd przyniesienia ich do ołtarza zachowuje swoją wymowę i duchowe znaczenie.
Pożądane jest także przynoszenie przez wiernych lub zbieranie w kościele pieniędzy albo innych darów przeznaczonych na potrzeby ubogich lub kościoła; składa się je w odpowiednim miejscu obok stołu eucharystycznego” (OWMR 73).